PİETA

 

BENİM İÇİN MEMENTO MORİ PİETA


   Michelangelo tarafından yapılan bu eser hüznün ve çaresizliğin mermer boyutudur. En sevdiğin heykel grubu ne diye sorsalar şüphesiz ki cevabım Pieta ve Galatlıların intihar sahnesini işleyen muazzam bir gururun ölümcül boyutudur. İnsan kendini de öldürebilir başkaları öldürmesin diye... 
  

Meryemin İsaya olan sevgisini ve bağlılığını hepimiz biliyoruz. Bakireliğin tohumu olan parçası yok olduğunda aslında onun için hiçbir bağın önemi kalmamıştır. Bağlar.. Bizi biz yapan şeyler, bir annenin evladını kaybetmesiyle verilen çaresizliğin, acının yüze ve vücuda yansıması.. Gerçekten insan bir acıyla nasıl dinlenebilir ki? Bu heykel grubundaki dinginlik ve durağanlık insanı sakinleştiriyor. Ve bu heykel boyutu acının aşırı doğal bir şekilde aktarılmasıyla insana saf sevgiyi sorgulatıyor. Anne olmanın verdiği heybetli bir güç, evladını kaybetmiş bir anne acıdan yatak döşek olabilirken yani zihnimizde böyle canlanıyorken Meryemin İsayı taşıması bu gücü kendinde bulması hatta kucaklayarak kaybını somut bir şekilde yansıtması beni aşırı etkiliyor. Bir yasın, bir acının bu kadar durağan işlenmesi göz yaşlarının kalpte bir şelale yaratması bu heykel grubunda o kadar güzel anlatılmış ki. Son dokunuş, son veda, belki de ilk buluşma...

  İsaya gelecek olursam, hem kuş kadar hem de gerçekten bir kuş, ölümü kabullenircesine sergilediği uzuvlarının dayanılmaz hafifliği, kafasını geriye yaslayıp dünyayla bağlarını koparması, bir yok oluşun tasasızlığı.... BURADAYDIM, ÖLDÜM, HUZURLUYUM der gibi. Var olma çabası yok, yaşama çabası hiç yok sanki hep bu anı beklemiş gibi. Ölüm bir sanat olsaydı, İsa bu sanatın baş kahramanı olabilirdi ve ancak bu kadar güzel ölünebilirdi. Bu heykel bana, telafisi olmayan, öldürülen, geri dönüşü olmayan bağları hatırlatıyor. Özellikle çaresizlikle bağlantılı sağ elin yakınırcasına havaya kalkması, elden ne gelir ki dercesine bir baş kaldırışın naifliği. Bakıyorsun, baktığın kişi aslında yok, var olmasını istiyorsun ama fizyolojik olarak mümkünatı yok. İşte insan tam da bu anlarda bir şelale yaratır içinde. Manzarası olmayan kapkaranlık bir şelale. Göremez kimse bunu, görseler ne çare... Her gün kayıplar veren bir insan için toplu bir mezarlıktır burası cenazesi hiç gerçekleşmemiş bir mezarlık. Somut olarak bir ölüme gerek yok, insan bazen içine hoyratça bırakıldığı durumlar karşısında da bu kayıp gerçekleşebilir. Sevgi mezarlığı, saf olan tüm duyguların öylece senden alınması, ve çabalayacak bir gücünün dahi olmaması belki de herkes az da olsa  heybetli bir anne olmalı bir anlığına. Sonra ne önemi var ki diyosun, çünkü herkes bir süreden sonra sadece kendini düşünmeye mahkum kılınmıştır. Bu yüce kudret eşliğinde İsanın bedenindeki algı gibi, tasasızlık özlemi çekiyor insan. Kuş kadar kalmak istiyor bazen, yüklerinden kurtulmak istiyor... Belki de bu heykele bu kadar hayran olmam her detayında kendimi bulmamdandır, her detayını anımsamamdandır. Ortak bir kader yazgısıdır belki de. Belki de Meryem haykırmak isterken sessiz bir yası tercih etmiştir kendi benliğinde, bizi ortak kılan bu duygu da olabilir kim bilir. Bildiğim tek şey şelaleler var....

İŞTE SENİN İÇİN BİR YAS ŞARKISI: Lilium- Sleeping Inside



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

EĞER SEN DE ROMA SERAMİKLERİNE HAYRANSAN...

Resim
TERRA SİGİLLATA          Şekil 1/2 Roma Dönemi Genel kaide yapısı, hamur, astar rengi ve bezemeler                       Terra Sigillata seramik grubu İ.Ö 2yy’ın ikinci yarısında Kuzey Suriye’den çıkmıştır. Samaria ve Hama üretim merkezleri olduğu düşünülmektedir. Tarsus, Antiokhia, Pergamon, Tralleis ve Çandarlı’nın da katılımıyla, İtalya ve Almanya gibi merkezlerle yayılım alanı büyüyen ve sevilerek yapılan bir seramik grubu olmuştur(M.S 3yy’a dek kullanımı devam etmiştir).  Roma Dönemi’ nin en önemli seramik gruplarından birisidir. Bu seramik gruplarının Antik Dönemdeki ismi bilinmemekle beraber içlerindeki isim baskılarından dolayı mühürlü toprak ismini almışlardır. Bu grup masa kapları olarak kullanılmıştır( Plinius, Naturalis Historia adlı kitabında kırmızı astarlı, güzel kaliteli masa kapları olarak tanımlar) ve genel olarak kırmızı tonlarında, kahveden turuncuya doğru giden bir...
Devamı

Heykeltraş Polyromarchos ve Antik Heykeltraşçılığa Katkısı

  POLYROMARCHOS KİMDİR VE HELLENİSTİK DÖNEM İÇERİSİNDEKİ ÖNEMİ NEDİR?   Pergamon Hellenistik Dönemde İ.Ö-280 yılından itibaren Krallık haline gelmiştir ve Attalos sülalesinin sayesinde kendini çok fazla geliştirip bir yükselişe geçmiştir. Hazineyi koruyup Krallığı geliştirmek isteyen Attaloslar, hazinenin bir kısmıyla  Pergamon mimamirisini, heykeltraşlığını farklı bir boyuta getirmişlerdir. Bu gelişim aşamasında ise Pergamon Krallığı, Atina’ dan heykeltraşlar getirip sanatını güçlendirmiştir. Atina’ dan gelen Polyromarchos ise Pergamon’ a gelen ilk heykeltraştır. Polyromarchos haliyle 1.Pergamon okuluna(İ.Ö.3.yy ikinci yarısı) kendi Attica sanat stillerini de getirmiştir. Böylelikle ortaya yeni bir akım çıkmıştır ve bu akımın adı ise Barok Üslubudur. Polyromarchos’ un  Barok sanatını başlatan eseri olan Asklepios başı (orijinal İ.Ö.3yy) Pergamon Asklepion Tapınağı için yapılmıştır ve günümüze ulaşamayan bir eserdir. Biz bu eseri ise sikke kalıntılarından bilmekt...
Devamı

UKDELERİMİN İSTİKRARI

       Ukde kelimesinin günlük hayatta çok konuşulmaması üzerine konuşulmalı. Çünkü insanlar istediği ama bir türlü olduğunu göremediği şeyler üzerine şekillenir. Çoğu yerde, çoğu insanda, çoğu eşyada ve en çarpıcı tarafı çoğu kokuda, bir saniyelik içine çektiği o kokuyu arar. Ukdesinin yerine yenisini koymaya çalışır bir oyuncak gibi, hem kendini kandırır hem de yeni edindiği oyuncağını. TDK anlamını bu kadar kısa nasıl açıklayabilmiş bilmiyorum, benim için bir düğümden daha fazlasıdır kendisi. Ukdenin fizyolojik boyutuna gelecek olursak gerçekten de boğazda bir yumru hissi bırakır, olamayışın, olmayışın burnu sızlatan hissiyatı ukdeyi daha da kıymetli kılar. İstediğimiz her şeye eriştiğimiz bu çağda gözlerim ve kalbim ukdemi her zaman değerli kılacaktır. Ben hissettiğim sürece var ve ne denli kıymetli olduğunu gün geçtikçe daha da anlıyorum, anlasam ne çare ukde bu sonuçta düğümlerden ibaret yumru hazzı. Konuşmak hiç bu denli zor olmamıştı insan bazen kendine yeni ...
Devamı